Aart & Ton - CD liedteksten

	Aart Terpstra - Ton Schuringa CD 'T IS FEEST (2010) - liedteksten: Ballen in de wind Lapje groen Jambaloebee Fort Europa Onweer De fabriek Over gras 02-02-02 Storm op de Hol Fluitketel Een dag die je bijblijft De ballade van 'Fingers' McGill Balkenbrij Geurt is de naam BALLEN IN DE WIND Mannen, zijn wij niet ons doel voorbijgeschoten? Wij zijn veel te lief geweest voor onze kloten En nu is ons zaad te slap, ongeschikt voor vaderschap Ook al wordt het nog zo krachtig ingespoten! Want ook nu zit onze zak veel te warm en veel te strak In dat nauwe, modieuze macho-pak Ballen, ballen, ballen in de wind! Ballen ballen ballen ballen ballen in de wind! Of de koelkast, voor degene die dat efficiënter vindt Laat ze rustig in de kou staan Laat ze waaien tot ze blauw staan Allemaal de ballen ballen, allemaal de ballen ballen Allemaal de ballen in de wind! Stel, je bent waanzinnig trots op je erectie Maar wat blijkt opeens, bij nadere inspectie? Dat je sperma niet meer werkt, of alleen nog heel beperkt Door die broeikas rond je genitale sectie En al zegt zij opgewekt: "lieverd, niemand is perfect" Het is toch de basis van je zelfrespect! Ballen, ballen, ballen op de tocht! Ballen ballen ballen ballen ballen op de tocht! Dat is nodig, hebben ze recent in Limburg onderzocht Maar het geldt ook voor de mijne en de jouwe en de zijne Allemaal de ballen ballen, allemaal de ballen ballen Allemaal de ballen op de tocht! Gerrit leidde een jarenlang een zittend leven En was daardoor altijd kinderloos gebleven Totdat hij als wanhoopsdaad zijn versufte apparaat Aan ons gure zeeklimaat had prijsgegeven Toen hervond hij levenskracht en een roedel nageslacht Pieternel verwacht in juli nummer acht! Ballen, ballen ballen in de kou! Ballen ballen ballen ballen ballen in de kou! Stel ze bloot aan onderkoeling, ijzel, rijp en morgendauw Laat de stormwind maar 'es gieren rond die hormonale klieren Allemaal de ballen ballen, allemaal de ballen ballen Allemaal de ballen in de kou! Het gebrek aan goede spermatozoïden Leidt ons op het pad van auto-genocide Dat wil zeggen: onze soort plant zich nauwelijks meer voort Door die strak omsloten hogedrukgebieden Mannen! Tijd voor openheid! Spreid die benen! Spreid ze wijd! Haal die kloten uit de anonimiteit! Ballen, ballen, ballen uit de broek! Ballen ballen ballen ballen ballen uit de broek! Bij de Febo, op de golfbaan, tijdens vorstelijk bezoek Hang ze uit in storm en regen, mét de pauselijke zegen Allemaal de ballen ballen, allemaal de ballen ballen Allemaal de ballen uit de broek! Ballen, ballen, ballen voor de dag! Ballen ballen ballen ballen ballen voor de dag! Geef ze op aan de belasting, zet ze in het jaarverslag Breng ze in de openbaarheid! Tóón de mensheid maar de waarheid! Allemaal de ballen ballen, allemaal de ballen ballen Allemaal de ballen voor de dag! Ballen, ballen, ballen buiten boord! Ballen ballen ballen ballen ballen buiten boord! Opdat evolutie niet in valse schaamte wordt gesmoord Daarom zijn we vastbesloten: het is menens! Het is klote, maar we gaan er op studeren En een standpunt formuleren Want als heren zijn we niet akkoord! tekst: Aart & Ton - november 1992 compositie: Michiel Pam arrangement: Aart en Michiel Pam informatie naar boven LAPJE GROEN In 't zuiden van de stad Temidden van wijken van staal en beton Waar waslijnen prijken op ieder balkon En muren zijn ondergeklad Daar ligt een stukje grond Een plekje vergeten, een klein lapje groen Door niemand bezeten, geen park of plantsoen Daar wandelt Oom Jan met z'n hond Daar leeft de jeugd zich uit Ze spelen met vuur en ze bouwen een hut Ravotten er uren in bagger en prut Tot Moe van `t balkon naar ze fluit... 't Is woensdagmiddag laat De kinderen maken een kuil in het zand En raken al spoedig een roestige rand De rand van een oude granaat Hij kwam uit oud geschut En ligt er al jaren verstopt in z'n graf Maar kinderen wegen gevaren niet af Ze nemen hem mee naar hun hut En in de avondzon Staan moeders te fluiten: naar huis allemaal! De kinderen buiten negeren 't signaal Ze wachten voor niets, op 't balkon Geen kind dat huiswaarts keert Dus moeten ze tegen hun zin eropuit Het veldje is leeg en er klinkt geen geluid De hut is gebarricadeerd... De eisen zijn niet mis Ze willen veel drop en lollies en ijs En stoppen met school en voor altijd op reis En nooit meer spinazie of vis De ouders zijn ontdaan Het eisenpakket sticht verwarring alom Ze moeten wel zwichten, uit angst voor de bom Het snoepgoed dat komt er al aan De kinderen zien het ook Een vader verschijnt met z'n armen vol ijs Het hutje verdwijnt in een stofwolk van grijs En een krater vol vlammen en rook... In 't zuiden van de stad Temidden van wijken van staal en beton Waar waslijnen prijken op ieder balkon En muren zijn ondergeklad Daar ligt een stukje grond Een plekje vergeten, een klein lapje groen Door niemand bezeten, geen park of plantsoen Daar wandelt Oom Jan, met z'n hond... tekst: Aart & Ton - april 1983 compositie en arrangement: Aart informatie naar boven JAMBALOEBEE Ik schreef je naam met koeieletters in het mulle zand Voor jou verdiepte ik me in de taal van Griekenland Mijn Aphrodite! Mijn Eurydice! Ik overstelpte je met rozen en met lingerie Voor jou, mijn liefste, was ik zelfs bereid tot bigamie Ach, wat ik allemaal niet voor je dee! Jambaloebee! Jambaloebee! Mijn beminde Aphrodite, laat ons van elkaar genieten Kook mijn favoriete bonen bij 't diner Jambaloebee! Jambaloebee! Soms kan ik zo naar je snakken En dan eet ik alsmaar grote zakken chips voor de teevee - Jambaloebee! Je gaf niet om geschenken of om een goed gesprek Toch kon je uren luisteren, met zo'n verbeten trek Diezelfde trek als toen ik met je vree Toen ik jou om je hand vroeg, zweeg je somber en te lang Je smeet m'n favoriete bonen tegen het behang Je moest nog even wennen aan 't idee Jambaloebee! Jambaloebee! Ik ontwierp een soort machine om jouw liefde te verdienen Maar het was je niet genoeg, je wou er twee Jambaloebee! Jambaloebee! In de hoop jou te bekoren Schopte ik onlangs de Eiffeltoren, maar die gaf niet mee - Jambaloebee! Op Cyprus zijn de dorpen wit, de zee is er zo blauw Daar teel jij Griekse bonen, van de soort waar ik van hou Misschien neem je ze ooit nog voor me mee - Tot dat moment verblijf ik, als de zon schijnt, aan het strand En zoek naar koeieletters in het eens zo mulle zand Daar staat het, half onleesbaar door de zee: -baloebee! -baloebee! Mijn geluk is prijsgegeven aan de golven van het leven Het gebrek aan bonen speelt daar sterk in mee -loebee! -loebee! Van wat jij me hebt geschreven Is me één woord bijgebleven: 't Griekse woord voor 'nee' - Jambaloebee! Jambaloebee! Jambaloebee! tekst: Aart & Ton - maart 1994 compositie: Chris Teunissen arrangement: Aart informatie naar boven FORT EUROPA Op het continent bleef het nog lang onrustig Na de ondergang van het Romeinse Rijk De barbaren toonden zich bepaald strijdlustig Chauvinistisch en heerszuchtig tegelijk Telkens werden oude grenzen overschreden En weer nieuwe oude grenzen vastgesteld Maar de laatste strijd is eindelijk gestreden Nu neemt broederschap de plaats in van geweld Eén Europa! Eén Europa! Wat een grenzeloos genot Eén Europa voor ons allen, saam'gebonden door het lot! Heel Europa is van ons en van ons allen Malta, Hammerfest, Gdansk en Enschedé Van de Oeral tot de Wildervanksterdallen Van het Zwarte Water tot de Zwarte Zee Die verbijsterende rijkdom aan culturen En daarbij nog dat gevoel van: wij zijn één Dus geen vreemden van elkaar, maar fijne buren Heel Europa is van ons, van ons alleen! Eén Europa! Eén Europa! Wat een grenzeloos genot Eén Europa van ons allen, met één munt, één taal, één God! Maar pas op: er loert gevaar van alle kanten Want rondom Europa woedt de barbarij En die halen wij naar binnen met migranten Houd ons continent van vreemde smetten vrij Laat ons pal staan voor wat moeizaam werd verkregen En verhoog de dijken, want het water stijgt Werp een dam op makkers, houd de horden tegen Keer de vloedgolf die ons paradijs bedreigt! Fort Europa, fort Europa, diepe grachten rond het slot Fort Europa, fort Europa, hou de grenzen onder schot Buitenlanders opgerot! tekst: Ton en Karel Glastra van Loon - maart 1992 compositie en arrangement: Aart informatie naar boven ONWEER Druppel, druppel, druppel Regenvlagen, druppels in de plassen Spatten op de daken, windvlaag Tikken op de ruiten Zwiepen van de takken Windstoten, rukwinden Rukken aan de paraplu en Timofeeff maar juichen! Wind! Rammelende ruiten Flits! Rombom rombommelebom Windvlaag! Spatten op de daken Druppels in de plassen Rammelende ruiten Zwiepende Flits! Bam! tekst: Ton - december 1992 arrangement: Ton informatie naar boven DE FABRIEK De woningen aan de Azaleastraat Zijn bescheiden en niet al te duur Precies waar behoefte aan is, maar toch staat Er een aantal te koop of te huur Omdat er de lucht hangt van trichloorfosfaat Dioxine en zwaveligzuur Men mijdt als het kan deze plek - Behalve meneer Van der Spek Tegenover de straat staat een oude fabriek Die een chemische stof destilleert Men maakt er gebruik van een nieuwe techniek Die helaas wel wat stank produceert Omwonenden hebben terechte kritiek Want ze voelen zich zwaar gedupeerd Behalve meneer Van der Spek - Die staat iedere dag bij het hek Men krijgt in de straat langzaamaan het gevoel Van: er moet iets aan worden gedaan Een inspraakbijeenkomst ontaardt in gejoel Waarin niemand meer iets kan verstaan Een fraaie petitie met sluiting als doel Ondertekenen allen spontaan Behalve meneer Van der Spek - Die is tegen, fel tegen vertrek Tja, niets aan te doen, had de dokter gezegd Een ontsteking, die darm moet eruit De uitgang wordt dan naar de buikwand verlegd En die steekt daar dan iets uit de huid Dan wordt daar met plakband een ring aangehecht Waar een zakje de stoelgang besluit Daar staat nu meneer Van der Spek Met de eeuwige vrees voor een lek De straat pakt de zaken wat grondiger aan En begint een verbeten proces De rechter bepaalt dat de firma moet gaan En die wijzigt dan ook van adres De Azaleastraat is verheugd en voldaan En ze vieren hun grote succes Behalve meneer Van der Spek Want die mist nu z'n veilige stek Meneer Van der Spek is zo bang, altijd bang Want hij denkt dat hij vreselijk ruikt Het is dan ook, vindt hij, van levensbelang Dat hij altijd veel parfum gebruikt Hij houdt niet van drukte en mijdt het gedrang Want hij denkt: kijk, ze lachen besmuikt Nu komt hij haast ooit meer op straat Omdat daar de fabriek niet meer staat. tekst: Aart & Ton - december 1989 compositie: Michiel Pam arrangement: Aart en Michiel Pam informatie naar boven OVER GRAS Zal ik u 'es wat vertellen over gras? Een beschaafd en overzichtelijk gewas Het voorziet ons groengebeuren Van precies de juiste kleuren En de warmte van beton of plexiglas Gras wordt plompverloren ergens neergelegd Kortgeschoren, en het moet vooral ook récht En dat eindeloos verfraaien Door dat eindeloze maaien Houdt het eindeloos fatsoenlijk en onecht Gras is oervervelend en onnodig duur Weg met groenvoorziening! Kies voor de natuur En dan niet meteen gehannes Met woestijnen en savannes Maar het moet wel levend zijn, spontaan en puur Ik word razend als ik naar die stroken kijk Her en der verspreid in elke nieuwbouwwijk En ik háát dat gladde groene Van die parken en plantsoenen Op en top verzorgd en allemaal gelijk Ja, de top van onze creativiteit Is een soort organisch kamerbreed tapijt O, ik kan er zo naar snakken Om die suffe groene plakken Om te ploegen tot voltooid verleden tijd! Een mens heeft andere behoeften dan een koe Dus noem mij voor mijn part gek, of levensmoe Want ik ben in staat in deze fase 't Eigenhandig af te grazen! En als ik melk ga geven, heb ik yoghurt toe! tekst: Aart & Ton - juli 1992 compositie: Aart arrangement: Aart en Ronald Gans informatie naar boven 02-02-02 't Is feest, een leven breekt in twee 't Is feest, nul twee nul twee nul twee Fiesta, la vida fractura en dos De eerste trap is afgeworpen en valt in zee Het ruimteschip des levens gaat door en stijgt 't Is feest, vraag je buurman/vrouw maar ten dans 't Is feest Want Máxima trouwt vandaag Want Máxima die trouwt vandaag Want Máxima die trouwt Met Lex - Met wie? Met Lex - Lex wie? Met Lex, Prins van Oranje-Naussau, Markies van Veere, Baron van 't Land van Cuyk, Heer van Zevenbergen, Enzovoort enzovoort - Met Lex... oh Want Máxima trouwt met Lex 't Is feest, twee levens breken in twee Want twee maal twee / maal twee / maal twee Is vier / acht / zestien Twee mensen beloven elkaar trouw Twee mensen houden van elkaar Pas op! Een koningin doet nooit iets geks Bij vorsten ligt dat zeer complex Al rommelt het benedendeks Al wordt het niks meer met de seks Al noem je hem privé je ex Al zwicht je voor je vluchtreflex Je bent en blijft van Lex Dura Lex Sed Lex. tekst: Aart & Ton - november 2008 compositie en arrangement: Aart informatie naar boven STORM OP DE HOL Het gonst en het zindert door Hilversum-Zuid Het mutsklappersgilde, het gilde vaart uit Bij zon en een bries uit het zuiden We stevenden af op het Betuwer Wad Daar zijn in april jonge klapmutsen zat Gewild om hun speklaag en huiden De mast afgebroken, de zeilen gescheurd Het was ons al wel een keer eerder gebeurd Maar dit was gewoon onvoorstelbaar Je weet, het kan spoken bij Kennemeroog En zelfs voor Kamiel, onze scheeps-astroloog Is storm op de Hol onvoorspelbaar De zon scheen genadeloos neer op de zee Op ons en het dakgewelf van de moskee Waarop wij al weken verbleven De zee zakte af en toe onder de goot Dat legde dan algen en zeewieren bloot Daar hielden we ons mee in leven Het schip was compleet onbestuurbaar geraakt En had op den duur zoveel water gemaakt Dat offers niet meer wilden branden De maten zijn allen ten onder gegaan Wij drieeën alleen hadden zwemvesten aan Zo wisten we hier te belanden Een rookkolom waaierde uit over zee Kamiel had een offer gebracht voor ons twee Aan handen en voeten gebonden De rookwolk bereikte het Gooise moeras Daar stak men van wal om te zien wat het was Zo werden wij halfdood gevonden We werden geketend, beschimpt en verkracht Aan boord van het Gooise galeischip gebracht Gewoonweg behandeld als slaven Het licht aan de einder was 's-Hertogenbosch En - Geurt zij geloofd - die nacht braken we los En zwommen naar veilige haven. tekst: Aart & Ton - november 2008 compositie en arrangement: Aart informatie naar boven FLUITKETEL Ik ben een man, niet anders dan zovelen Ik heb een milt, twee benen en een mond Ik ben voorzien van alle onderdelen En het geheel is redelijk gezond Ik ben een man, niet anders dan zovelen Ik heb gevoelens, net als iedereen En daarin zit nu juist het essentiële Met die gevoelens kan ik nergens heen! Ik ben een man, maar anders dan zovelen Want binnenin mij raast er een cycloon Die niet naar buiten kan, of slechts ten dele Waardoor ik zelden mijn gevoelens toon Dat mijn emoties in mijn keelgat blijven steken Is een obstakel waar ik elke dag op stuit Maar dat ik die geslotenheid niet kan bespreken Dat zit me dwars, maar God, ik krijg het er niet uit! Dat ik aan niemand eens een keertje kan vertellen Hoe introvert ik ben, daar ga ik aan kapot Als er een mens aan mijn gesloten deur komt bellen Dan durf ik zelfs nog niks te zeggen van het slot Ik zou mijn zwijgzaamheid wel eens willen bepraten Ik wil mijn eenzaamheid wel eens aan iemand kwijt Ik zou ook wel eens iets niet willen kunnen laten Blijk geven van gebrek aan impulsiviteit! Ik heb een rationele geest, maar zonder reden Ik ben een fluitketel waarvan de fluit niet fluit Mijn wezen is een vat vol tegenstrijdigheden Het moet eruit, het moet eruit, het moet eruit! Waarom zou ik niet extravert op kunnen kroppen? Waarom kan ik niet binnenvetten op de Dam? 'k Zou in gedachten wel eens iemand willen schoppen En dat dan voor me houden met een hoop tamtam! U zult begrijpen, met die drang kon ik niet leven Er zat maar een ding op: juist, naar de therapeut! En die heeft mij een waardevol advies gegeven: Besteed het uit! Besteed het uit! Besteed het uit! Je laat een ander jouw gevoelens exposeren En je kunt zelf probleemloos blijven wie je bent Dan hoef je ook die lappen tekst niet meer te leren En je bent zo Amerikaanse president! tekst: Aart & Ton - december 1987 compositie: Aart arrangement: Aart en Michiel Pam informatie naar boven EEN DAG DIE JE BIJBLIJFT Het was een van die zeldzame dagen in maart Dat de zomer er al lijkt te zijn En de mens trekt en masse op naar heide en plas En loopt in colonne in de zonneschijn Er was ook aan de kust zoveel prachtigs te zien Duizend ganzen in één oogopslag Naar de noord in de nacht, waar de toendra hen wacht En ik voelde mij ook vogelvrij die dag Ja, de vogeltrek toont ons de macht der natuur Maar die dag werd door één ding bepaald: Op het eind van de pier zat een vorkstaartplevier Uit Afghanistan of uit Iran verdwaald Die herinnering is in mijn hersens gegrift En waarom ik het nog precies weet Komt doordat Máxima in de uren erna Zeg maar vrijwel meteen Aan H vijf N één overleed. tekst: Aart & Ton - februari 2006 compositie: Arthur A. Penn (Smilin' through, 1919) arrangement: Aart en Hal Boehler informatie naar boven DE BALLADE VAN "FINGERS" McGILL Ik ga voor u zingen, dus graag even stil Een lied dat u lang nog zal heugen Het is de ballade van "Fingers" McGill Een man die totaal niet wou deugen Z'n blik was kwaadaardig, z'n oogopslag kil Al zag je dat slecht door die donkere bril Hij droeg de pistolen van Buffalo Bill En zelfs dat was ook al een leugen Want hij was een outlaw, gehaat en gevreesd En wie hem te na kwam, die was er geweest Hij leefde van plundering, diefstal en moord Hij was sinds zijn jeugd al ontspoord Je zag hem meer binnen dan buiten de nor Hij had geen gevoel of geweten Hij leek op Clint Eastwood, maar dan met een snor En tweemaal zo groot in de breedte Z'n vijanden schoot-ie gewoon door het hoofd Nadat-ie ze eerst van hun geld had beroofd En als-ie z'n meisje eens iets had beloofd Dan was-ie het steevast vergeten Want hij was een outlaw, gevreesd en gehaat Hij stelde zijn leven in dienst van het Kwaad Van brandkasten kraken tot kinderen slaan Dat kon zo niet door blijven gaan Het was op een zonnige morgen in maart Ruim honderd-en-zes jaar geleden En "Fingers" McGill kwam in vliegende vaart De winkelstraat binnengereden Hij ging naar de bank, en hij vroeg om de poen Kwam snel weer naar buiten met ruim een miljoen Stak over, op weg naar de Five Star Saloon En werd door een tram overreden En dat was het einde van "Fingers" McGill Het kwam naar men zegt door die donkere bril Dus hier de moraal: wees gerust een bandiet Maar vergeet de verkeersregels niet. tekst: Ton - januari 1995 compositie: Aart arrangement: Aart en Michiel Pam informatie naar boven BALKENBRIJ Het is ochtend, 'k lig te dromen, vrolijk lacht de zon mij toe Vogels zingen in de bomen, niet voor mij, ik ben te moe Ik ben moe, moe van het leven, want Annet ging weg van mij Eén ding heeft ze mij gegeven: het recept van balkenbrij Oh Annette, je heerlijke salades Je rode kool, gemaakt speciaal voor mij 'k Zal je heerlijkheden moeten missen Mij rest niets, nee niets dan balkenbrij 't Was alsof mijn hart zich kliefde toen ik het te horen kreeg Was er soms iets dat je griefde? 'k At toch trouw m'n bordje leeg? Waarom viel je in de handen van die smerige proleet? De oude bok heeft haast geen tanden en is ook nog diabeet Oh Annette, je fijne koteletten Je komkommers, je erwtensoep, je prei Blijf ik verstoken dan van jouw kroketten? Rest mij dan niets, nee niets dan balkenbrij? Gooi die schellen van je ogen, luister naar mijn hartekreet Nooit zal ik kunnen gedogen dat jij met een ander eet Laten we 't opnieuw proberen, 't was toch vroeger koek en ei? Van de fouten kun je leren, haal me uit die balkenbrij! tekst: Aart - september 1977 compositie en arrangement: Aart informatie naar boven GEURT IS DE NAAM Mens hoort naar mij, ook kleuter en bejaarde Ik bied hier aan, terwille van het lot Van uw kortstondige verblijf op Aarde Een jonge, frisse, middelgrote God Die ziektenkiemenvrij, en pas verpot Voor al het standaardwerk is goedgekeurd Hij is nog onervaren, maar so what? Verkoop uw ziel en zaligheid aan Geurt! Geurt is de naam, zoals ik reeds verklaarde Hij wordt slechts door de eeuwigheid beknot Zo jong nog, en al zonder randvoorwaarde Hij is voor het begin al na het slot Hij heeft talent, is eerlijk en leert vlot Wordt u al door zijn Glorie meegesleurd Of sta ik te getuigen voor Piet Snot? Verkoop uw ziel en zaligheid aan Geurt! U had een God, die altijd navelstaarde En niets deed toen Zijn zoon zo werd bespot Een zoon, die door de ongeëvenaarde Ellendeling Judas Iskariot Verpatst werd aan een sterfelijk complot Dat zou dus bij mijn God nooit zijn gebeurd Ja lui, een nieuwe wind, wat een genot Verkoop uw ziel en zaligheid aan Geurt! Jahweh, ik doe U nog een laatste bod Voorkom dat U voor eeuwig wordt betreurd Bestempeld als een soort van Don Quichot Verkoop Uw hel- en hemelrijk aan Geurt! tekst: Aart - augustus 2001 compositie en arrangement: Aart informatie naar boven